مثــــــل دریا

تارنمای برای دوستداران شعر ، تصنیف و ترانه های ماندگار این سرزمین اهورایی ( لطفاْ ازقلم - فونت- BLotus و یا BZar استفاده کنید )

مثــــــل دریا

تارنمای برای دوستداران شعر ، تصنیف و ترانه های ماندگار این سرزمین اهورایی ( لطفاْ ازقلم - فونت- BLotus و یا BZar استفاده کنید )

عشق عمومی(زنده یاد شاملو)

شعر: عشق عمومی ( من درد مشترکم)

شاعر: زنده یاد احمد شاملو


چند روز پیش یک از دوستان عزیزم، این شعر رو با صدای استاد زنده یاد شاملو برایم گذاشت. خیلی از این شعر خوشمم اومد نه اینکه قبلاً نشنیده باشم بلکه با صدای استاد یک چیزه دیگه ای بود . پیشنهاد می کنم حتماً با صدای استاد اشعارشو گوش بدید واقعاً زیباست.

 

ahmad shamlou 

 

اشک رازی‌ست
             لبخند رازی‌ست
                          عشق رازی‌ست

اشک ِ آن شب لبخند ِ عشق‌ام بود.

 

قصه نیستم که بگویی
 
                   نغمه نیستم که بخوانی
 
                                    صدا نیستم که بشنوی
                                                   یا چیزی چنان که ببینی
                                                                  یا چیزی چنان که بدانی

من درد مشترکم
                            
مرا فریاد کن


درخت با جنگل سخن می گوید
                                
علف با صحرا
ستاره با کهکشان
                 
و من با تو سخن می گویم


نامت را به من بگو
               
دستت را به من بده
                                
حرفت را به من بگو
                                                 
قلبت را به من بده


من ریشه های تو را دریافته ام
                          
با لبانت برای همه لبها سخن گفته ام
                                                           
و دستهایت با دستان من آشناست

 

در خلوتِ روشن با تو گریسته ام
                                   برای خاطر زندگان،

و در گورستان تاریک با تو خوانده ام
                                زیباترین سرودها را
                                               زیرا که مردگان این سال
                                                                   عاشق ترینِ زندگان بوده اند

 

دست ات را به من بده
                   دست‌های ِ تو با من آشناست

ای دیریافته با تو سخن می‌گویم


 به‌سان ِ ابر که با توفان
          به‌سان ِ علف که با صحرا
                                به‌سان ِ باران که با دریا
                                             به‌سان ِ پرنده که با بهار
                                                     به‌سان ِ درخت که با جنگل سخن می‌گوید

 

زیرا که من
         ریشه‌های ِ تو را دریافته‌ام
                                   زیرا که صدای ِ من
                                                             با صدای ِ تو آشناست