قصیده ۲۰۰۰(م- کاشانی)

 شعر: قصیده ۲۰۰۰ 

شاعر : شادروان مجتبی کاشانی (م- سالک) 

دیدم فصل امتحانات هست دیدم بی مناسبت نیست این شعر از مجتبی کاشانی  بزارم. مردی که واقعاْ میخواست دیدگاه خودباوری رو در تمام ایرانیها زنده کنه واقعآ روحش شاد . من که ندیدمش ولی شیفته جملاتش شدم به امید سرفرازی تمامی ایرانیان در جای جای دنیا.این شعر طولانی هست اما بسیار شیرین من که واقعاْ دوسش دارم باعث یه سری تحولات تو زندگیم شد. 

نیوتن می آسود

در پناه سایه در زیر درخت

ناگهان سیبی افتاد زمین

نیوتن آن را دید

سپس از خود پرسید

که چرا سوی هوا پرت نشد

اکتشافات جهان

اتفاقات بود که چنین می‌افتاد

که کسی می فهمید

و به ما می فرمود که چه چیز چه پیامی دارد

و چه رازی دارند آیات خدا

راز و اسرار جهان

کشف می شد یک روز

درپی گم شدن کشتی در یک دریا

یا کسی در صحرا

یک کسی می فهمید که کجا آمریکاست

یا کجا غار علیصدر، یا کجا قطب شمال

یک کسی می فهمید

که بخار قدرتی دارد، نیز

و کسی می فهمید چه گیاهی چه شفایی

و چه دردی چه علاجی دارد

یک کسی می خوابید در زیر درخت

نیوتن یا داود

       گیو یا گالیله،

ترزا یا مریم

             و علی یا عیسی

از عدن یا نروژ

           اهل ایران یا هند

مصر یا گرجستان

           از پرو یا گینه

و فرو می افتاد

            یک گلابی یا سیب

                و ترنج و انار...

راز و اسرار جهان

کشف می شد یک روز

ما نبینیم کسی می بیند

ما نگوییم کسی می گوید

یکی کسی در جایی

که زمین می چرخد

به جهانی می گفت

گرد خورشید و بر محور خویش

و اگر گالیله توبه کند

و بگوید که ـ با تهدید ـ نخواهد چرخید

باز خواهد چرخید

آری و زمین توبه نخواهد کرد

خواهد چرخید

راز و اسرار جهان

کشف می شد یک روز

ما نبینیم کسی می بیند

ما نفهمیم کسی می فهمد

هیچ کس منتظر مهلت خمیازه ما نیست

گلم   

هیچ کس منتظر خواب تو نیست

که به پایان برسد

لحظه ها می آیند

سالها می گذرند

و تو در قرن خودت می خوابی

قرن آدم ها هر لحظه تفاوت دارد

قرن ها گاه کوتاهتر از ده سالند

گاه صدها سالند

قرن ها می گذرند

و تو در قرن خودت می مانی

ما از این قرن نخواهیم گذشت

ما از این قرن نخواهیم گریخت

با قطاری که کسان دگری ساخته اند

هیچ پروازی نیست

برساند ما را به قطار دو هزار

و به قرن دگران

مگر انگیزه و عشق

مگر اندیشه و علم

مگر آیینه و صلح

و تقلا و تلاش

قرن ها گرچه طلبکار جهانیم ولی

ما بدهکار جهانیم در این قرن چه باید بکنیم

هیچکس گاری مار را به قطاری تبدیل نکرد

هیچکس ذوق و اندیشه پرواز نداشت

هیچکس از سر عبرت به جهان خیره نشد

هیچکس از سفری تحفه و سوغات نداشت

من در این حیرانم

که چرا قافله علم از این جا نگذشت

یا اگر آمد و رفت

پدرانم سرگرم چه کاری بودند؟

بر سر قافله سالار چه رفت

و اگر همراه این قافله گشتند گهی

برنگشتند چرا؟

ما چه کردیم برای دگران

و چرا از خم این چنبره بیرون شدیم

نازنین

زندگی ساعت دیواری نیست

که اگر هم خوابید

بتوانی آن را تنظیم کنی

کوک کنی

برسانی خود را به زمان دگران

کامیابی صدفی نیست که آن را موجی

بکشد تا ساحل

و در او مرواریدی باشد

غلطان،

نایاب

هیچ صیاد زیردستی نیز

باز بی تر و تقلا

ماهی کوچکی از دریای صید نکرد

بخت از آن کسی است

که به کشتی رود و به دریا بزند

دل به امواج خطر بسپارد

و بخواهد چیزی را کشف کند

و بداند که جهان پر آیات خداست

بشنود شعر خداوندی را در کار جهان

و ببندد کمرش را با عزم

و نمازش را در مزرعه

در کارگهی بگذارد

و مناجات کند با کارش

و در اندیشه یک مسئله خوابش ببرد

و کتابش را بگذارد در زیر سرش

و ببیند در خواب

حل یک مسئله را

باز با شادی درگیری یک مسئله بیدار شود

ابن سینا

 پاستور

   گراهام بل

      رازی

           و ادیسون

                  ادیسون

                          و ادیسون

                                    بشود

بخت از آن کسی است

که چنین می بیند

و چنین می فهمد

و چنان جام پری می نوشد

و چنین می کوشد

بخت از آن سیبی است

که در آن لحظه فتاد

و از آن نیوتن

که به آن اندیشید

و در آن راز بزرگی را دید

خوش به حال آن سیب

خوش به حال نیوتن