عشق عمومی(زنده یاد شاملو)

شعر: عشق عمومی ( من درد مشترکم)

شاعر: زنده یاد احمد شاملو

چند روز پیش یک از دوستان عزیزم، این شعر رو با صدای استاد زنده یاد شاملو برایم گذاشت. خیلی از این شعر خوشمم اومد نه اینکه قبلاً نشنیده باشم بلکه با صدای استاد یک چیزه دیگه ای بود . پیشنهاد می کنم حتماً با صدای استاد اشعارشو گوش بدید واقعاً زیباست.

 

اشک رازی‌ست
             لبخند رازی‌ست
                          عشق رازی‌ست

اشک ِ آن شب لبخند ِ عشق‌ام بود.

قصه نیستم که بگویی
                    نغمه نیستم که بخوانی
                                     صدا نیستم که بشنوی
                                                   یا چیزی چنان که ببینی
                                                                  یا چیزی چنان که بدانی…

من درد مشترکم
                            مرا فریاد کن

درخت با جنگل سخن می گوید
                                علف با صحرا
ستاره با کهکشان
                 و من با تو سخن می گویم

نامت را به من بگو
               دستت را به من بده
                                حرفت را به من بگو
                                                 قلبت را به من بده

من ریشه های تو را دریافته ام
                          با لبانت برای همه لبها سخن گفته ام
                                                           و دستهایت با دستان من آشناست

در خلوتِ روشن با تو گریسته ام
                                   برای خاطر زندگان،

و در گورستان تاریک با تو خوانده ام
                                زیباترین سرودها را
                                               زیرا که مردگان این سال
                                                                   عاشق ترینِ زندگان بوده اند

دست ات را به من بده
                   دست‌های ِ تو با من آشناست

ای دیریافته با تو سخن می‌گویم

 به‌سان ِ ابر که با توفان
          به‌سان ِ علف که با صحرا
                                به‌سان ِ باران که با دریا
                                             به‌سان ِ پرنده که با بهار
                                                     به‌سان ِ درخت که با جنگل سخن می‌گوید

زیرا که من
         ریشه‌های ِ تو را دریافته‌ام
                                   زیرا که صدای ِ من
                                                             با صدای ِ تو آشناست

می تراود مهتاب(نیما)

شعر: می تراود مهتاب

شاعر: نیما یوشیج

 

می تراود مهتاب 
می درخشد شب تاب 
نیست یک دم شکند خواب به چشم کس ولیک 
غم این خفته ی چند 
                    خواب در چشم ترم می شکند 
نگران با من استاده سحر 
صبح می خواهد از من 
کز مبارک دم او آورم این قوم به جان باخته را بلکه خبر

درجگر خاری لیکن

از ره این سفرم می شکند 
نازک آرای تن ساق گلی 
            که به جانش کشتم 
                    و به جان دادمش آب 
                                 ای دریغا به برم می شکند 
دست ها می سایم 
           تا دری بگشایم 
                     بر عبث می پایم 
                                  که به در کس آید 
در و دیوار به هم ریخته شان 
بر سرم می شکند 

می تراود مهتاب 
         می درخشد شب تاب 
مانده پای آبله از راه دراز 
بر دم دهکده مردی تنها 
                   کوله بارش بر دوش 
دست او بر در، می گوید با خود: 
غم این خفته چند 
                     خواب در چشم ترم می شکند

 

تصور کن( سیاوش قمیشی)

شعر: تصور کن

شاعر : یغما گلرویی

خواننده : سیاوش قمیشی

به نظرم تو این دنیایی پر از جنگ و  درگیری ها ، پر از هجوم ، پر از سرکوب حق و .... این ترانه بی مناسبت نباشه.

پخش آنلاین و دانلود آهنگ با صدای سیـــاوش قمیـــشی

تصور کن اگه حتی تصور کردنش سخته!

جهانی که هر انسانی تو اون خوشبخته خوشبخته!

جهانی که تو اون پول و نژاد و قدرت ارزش نیست!

جواب هم‌صدایی‌ها پلیس ضد شورش نیست!

نه بمب هسته‌ای داره، نه بمب‌افکن نه خمپاره!

دیگه هیچ بچه‌ای پاشو روی مین جا نمی‌زاره!

همه آزاده آزادن، همه بی‌درد بی‌دردن!

تو روزنامه نمی‌خونی، نهنگا خودکشی کردن!

جهانی را تصور کن، بدون نفرت و باروت!

بدون ظلم خود کامه، بدون وحشت و تابوت!

جهانی را تصور کن، پر از لبخند و آزادی!

لبالب از گل و بوسه، پر از تکرار آبادی!

تصور کن اگه حتی تصور کردنش جرمه!

اگه با بردن اسمش گلو پر میشه از سرمه!

تصور کن جهانی را که توش زندان یه افسانه‌س!

تمام جنگای دنیا، شدن مشمول آتش‌بس!

کسی آقای عالم نیست، برابر با هم‌اند مردم!

دیگه سهم هر انسانِ تن هر دونه‌ی گندم!

بدون مرزو محدوده، وطن یعنی همه دنیا!

تصور کن تو می‌تونی بشی تعبیر این رویا!

دختران انتظار(شاملو)

شعر: دختران انتظار

شاعر: زنده یاد احمد شاملو

سلام دوستان  خوبم خیلی وقته که شعر جدید نگذاشتم تو وبلاگم آخه اینقدر مشغله داشتم توی این چند وقت که نشد شعری بزارم اما به سفارش یکی از دوستای گلم که خیلی دوسش دارم ، یه شعر فوق العاده از زنده یاد شاملو رو میخوام بزارم. هیچ قضاوتی راجع به مضمون این شعر نمی کنم خودتون بخونید و اگه دوست داشتید نظر بدید . 

 

دختران دشت!

دختران انتظار!

دختران امید تنگ

در دشت بی کران،

و آرزوهای بیکران

در خلق های تنگ!

دختران آلاچیق نو

در آلاچیق هائی که صد سال! -

از زره جامه تان اگر بشکوفید

باد دیوانه

یال بلند اسب تمنا را

آشفته کرد خواهد...

دختران رود گل آلود!

دختران هزار ستون شعله،‌به طاق بلند دود!

دختران عشق های دور

روز سکوت و کار

شب های خستگی!

دختران روز

بی خستگی دویدن،

شب

سر شکستگی!-

در باغ راز و خلوت مرد کدام عشق -

در رقص راهبانه شکرانه کدام

آتش زدای کام

بازوان فواره ئی تان را

خواهید برفراشت؟

افسوس!

موها، نگاه ها

به عبث

عطر لغات شاعر را تاریک می کنند.

دختران رفت و آمد

در دشت مه زده!

دختران شرم

شبنم

افتادگی

رمه!-

از زخم قلب آبائی

در سینه کدام شما خون چکیده است؟

پستان تان، کدام شما

گل داده در بهار بلوغش؟

لب های تان کدام شما

لب های تان کدام

- بگوئید !-

در کام او شکفته، نهان، عطر بوسه ئی؟

شب های تار نم نم باران - که نیست کار -

اکنون کدام یک ز شما

بیدار می مانید

در بستر خشونت نومیدی

در بستر فشرده دلتنگی

در بستر تفکر پر درد رازتان،

تا یاد آن - که خشم و جسارت بود-

بدرخشاند

تا دیر گاه شعله آتش را

در چشم بازتان؟

بین شما کدام

- بگوئید !-

بین شما کدام

صیقل می دهید

سلاح آبائی را

برای

روز

انتقام؟

با چراغ سرخ شقایق(نادر نادرپور)

شعر: با چراغ سرخ شقایق

شاعر: نادر نادرپور 

مسی به رنگ شفق بودم
زمان سیه شدنم آموخت

در امید زدم یک عمر
نه در گشاد و نه پاسخ داد
در دگر زدنم آموخت

چراغ سرخ شقایق را
رفیق راه سفر کردم
به پیشواز سحر رفتم
سحر نیامدنم آموخت

کنون هوای سحر در سر
نشسته حلقه صفت بر در
به هیچ سوی نمی رانم
حدیث عشق نمی دانم

خوشم به عقربه ساعت
که چیره می گذرد بر من

درون آینه ها پیریست
که خیره می نگرد در من
که خیره می نگرد در من